Begin jaren ’80
Herman en Hanny zijn in de gelegenheid een stukje grond te kopen. Een droom ontstaat.
Het gezin gaat elk jaar naar dit dorp in Zuid-Frankrijk. Een carvan dient als onderdak. Herman kan zijn bouwvakkerskunsten niet laten rusten. Weldra verschijnen her en der blokken en platen beton. Een buitendouche ontstaat en muurtjes versieren het perceel.
Totdat het een jaar niet doorgaat. Wegens familie omstandigheden blijven ze een vakantie in Nederland. De Franse autoriteit is daar niet zo blij en dwingt Herman om een keuze te maken. Wel bouwen en geen vergunning aanvragen? Monsieur William, il faut choisir.
1989
De knoop wordt doorgehakt. Een vakantiehuis. Met eigen bloed, zweet en tranen. De bouwvakker rijdt de komende jaren elke schoolvakantie 1400 km heen en 1400 km terug. ’s Zomers en heel soms ’s winters gaat zijn gezin mee.
1990
Maar dan heb je ook wat.
Midden jaren ’90
Het skelet staat, dus de druk is wat van de ketel. Vanaf dan wordt er gestaag door gewerkt.
Begin jaren ’00
Het is bewoonbaar. De kinderen zijn de deur uit. Hoewel Herman en Hanny hun residentie in Eibergen hebben, zijn ze vaak in Frankrijk te vinden. En wie begrijpt dat nu niet?
2005
Rampjaar. Herman en Hanny overlijden allebei. De kinderen Alieke, Orno en Thorhold accepteren de nalatenschap. Het zal echter tot eind 2007 duren alvorens deze afgewikkeld is. Vanaf dan kunnen zij echt aan de gang.
2008-2013
Er wordt wat afgeklust. In de beginjaren worden er heuse klusweken georganiseerd. Daarna komen Peter en Joop meer in beeld; zij helpen mee in het onderhoud van dit paradijsje.
2014
Orno staat zijn deel van Petit Paradis af. Alieke en Thorhold maken plannen om het verhuren naar een hoger te plan te tillen.
2015
Flinke verbeteringen worden doorgevoerd, waaronder het topstuk tot nu toe: een zwembad. We zijn er erg blij mee en onze gasten ook!
2017
Nieuwe pergola in de tuin geplaatst.